Լիլի ՄԱՐՏՈՅԱՆ. Միայնության սարդոստայնից՝ ֆեյսբուքյան «բազմաբնակարան» տարածք

Ինչ ուզում եք ասեք, բայց էս facebook-ն իրոք փրկություն էր գործազուրկ հայերի համար: Եվ կապ չունի՝ սեփակա՞ն ցանկությամբ են գործազուրկ, թե՞ հարկադրաբար: Ընդ որում, թե՛ ներսի, թե՛ դրսի ֆեյսբուքահայության մասին է խոսքը: Պատկերացնո՞ւմ եք, մենակությունից, սեփական անձի թերարժեքության զգացողությունից, լքվածությունից, էս անիրավ աշխարհի անարդարությունից, իշխանությունից ու ընդդիմությունից զզված ինչքան հայ կխենթանար տան չորս պատերի մեջ, եթե վիրտուալ այս տարածքը չլիներ: Չէ, ողորմի Ցուկերբերգի անցավորներին, փրկել է հայության գործազուրկ հատվածին իրական կյանքի հետ մեն-մենակ մնալու դաժան փորձությունից: Պատկերացրեք, facebook-ը չլիներ, ու սեփական ես-ի հետ մեն-մենակ մնացած մարդը, սեփական տան խունացած հայելու առաջ, անդառնալիորեն հուսահատ ձայնով ինքն իրեն հարց տար. «Հա՞վն է ձվից արարվել, թե՞ ձուն հավից»: Իսկ հիմա, խնդրեմ, տալիս է նույն հարցը վիրտուալ տարածքում, ու գնա՜ց... Հավի ու հավկիթի արարչագործ նախասկիզբը քննող-վերլուծող-ժխտող-հաստատող ի՜նչ հեղեղ է թափվում ֆեյսբուքյան հայելու պսպղացող պատից: Ոչինչ, որ հավերժական ռեբուսն այդպես էլ չի գտնում իր պատասխանը, և ոմանք շատ անսպասելիորեն հանգում են աքլորի առաջնայնության խիստ կասկածելի վարկածին: Կարևորը դա չէ: Շատ ավելի կարևոր է միայնության սարդոստայնից ֆեյսբուքյան «բազմաբնակարան» տարածք տեղափոխվելու բերկրանքը, որ թերարժեքության զգացողության հերն անիծում, չհասկացված լինելու տվածուրիկ բարդույթն էլ ուղարկում է գրողի ծոցը:

Մի խոսքով, չգիտեմ՝ դուք ո՞նց, բայց ես շարունակելու եմ պնդել այն, ինչ արդեն ասացի. եթե ոչ ամեն օր, գոնե մեռելոցից-մեռելոց ֆեյսահայության գործազուրկ հատվածը մոմ պիտի վառի Ցուկերբերգի հանգուցյալ նախնիների հիշատակին:

Մեկնաբանություններ